jujel
Esta web apoia á iniciativa dun<br/

segunda-feira, 6 de julho de 2009

Co pais em chamas

Xa lle venho dando voltas dende hai alguns meses, mais o nosso pais esta a pasar por umha situazon da que non recordo igual em moitos anos. Temos a un tempo os catro recunchos do pais postos patas arriba, por un lado saen asociazons que din falar nome da democracia e da iguldade, que ponhen em riba da mesa propostas degaxicas coas que ganhan o favor de parte das ouvellas da opinion publica e do politicamente correcto, mais pra calque con dous ollos de frente e que non tenha apoiado nengunha dictadura pasado e moito claro as intencions reais desta xente pro-espanholista. Mais desta volta as azons tiveron resposta popular, profesores e alunnos anunciaron folgas e paron nas clases en contra da proposta deste colectivo, 40000 persoas contestaron em compostela a Gloria lago e dixeron que queren vivir em galego a resposta foi tan grande que a quintana chegouse a encher duas veces... Por outro lado, tamen se deron ameazas em forma de pintadas contra a presidenta do colectivo espanholista, estas tiveron lugar numha das paredes da sua casa.Por outro lado, e dende ha xa algums anos o sector do metal esta a sufrir moito no nosso pais, e ven de protagonizar numerosisimas folgas pra reclaren o minimo que se pode reclamar os dereitos como traballadores, desta volta coma no pasado deronse enfrontamentos cos mercenarios da policia que non dubidaron em empregarse a fondo pra evitar que os traballadores seguiran adiante, na prensa falarase de disturvios, perdas, e toda esa carallada, mais por algumha razon endexamais mencionan canto gastou o estado espanhol em manter a todos os mercenarios desprazados ate vigo nese 20 dias de folga, e non estou a falar so dos soldos se non tamen dos hoteis comidas e demais xa que a meirande parte destes mercenarios vinha de fora do nosso pais. A situazon desta volta realmete tensa, ate o punto que em so umha semana deronse o mesmo tempo a colocazon e tres artefactos explosivos, sabotaxem dun concesionario de coches e o ataque contra a casa dun empresario do metal.No agro, a cousa non pinta mellor, os nossos gandeiros seguen a mostrar o seu enfado por umha insuficiente e insutante remuneracion no precio do leite, que levou e levara a moitos a ruina. Os gandeiros, tamen levaron a cabo azons de todo tipo, dende regalar o leite nas prazas publicas asando por atacar supermercados e cisgar o leite polo chan ate parar os camions do leite e tirar o leite fora.O utro grupo que se mobilizou, foron os traballardores de caramelo que anunciaron folgas.Despois de todo isto, o que podo ver e o seguinte arestora temos em revolta e ate em pe de guerra o metal, o agro, o comercio e ate o ensino; en calquera destes campos deronse xa situaion tensas ate chegar a resposta violenta, e encalquera destes campos podese ver a eerna loita, a do obreiro contra o amo. Por primeira vez em moito tempo, os galegos comezamos a maosar os dentes e a dicir basta algo semella estar a mudar na nosa sociedade, sera o comezo dumha revolucion social?

quarta-feira, 15 de abril de 2009

Rir por non chorar


Em dias coma hoje, nos que vemos coma "os amzons da livertade" exercen a sua democracia, non poido evitar lembrarme de cando era rapaz, eu no e que seja moi velho, nacin no 82, mais ainda asi todos os que sodes desta xerazon, e sodes galego-falantes sentiredes moi preto nas vossas lembranzas sobretodo nestes dias como era a situazon naqueles dias, o que era umha fortisima diglosia feita ate por jente do nosso propio pobo. Esta e a razon pola que en dias coma hoje, volvo a vista atras e torno rir e digo rir por non chorar... quen de vos non escoitou esa famosa frase de hay galleguinho, hablas galleguinho? y no vendras de la aldea verdad? ou que hai desa mitica nos comercios de hay mira si me hablas en gallego no te entiendo eh... enton pasas a meirande parte da tua infancia relegando a tua lingua nai o ambito familiar ou se cadra pra te comunicar coa jente maior por que claro, el gallego es para hablar a las vacas y a los viejos... e non o vas empregar na rua por que no mola... despois vas medrando, empezas a ter as tuas ideas e un dia, atopaste que um fato de jente di, hay no derecho a elegir, somos democraticos no nos impongais nada! e tenho que tornar a rir... por que penso; manda caralho! camado me preguntaron a min si preferia estudar em galego, cando tiven eu a oportunidade de decidir estudar na minha lingua?, e isto sem irnos os primeiros anos, inclusive non fai tanto tempo que tipo de cousas se estudavan em galego?
A verdade rir por non chorar acho que esta jente, perdeu a memoria ja que non se lembran de todo isto... e mais exixen igualdade umha iguladade que pregunto eu, con respeiot a que, xa que a lingua que eles denfenden e a mais protexida e os seus falantes os que tenhen mais dereitos, ademais contan coa maior parte dos xornais na sua lingua asi coma tamen as canles de television, poden tamen facer contratos e entrevistas de traballo na sua lingua cousa que nos temos negada, ainda asi, seguen a dicir que os seus dereitos son atacados e din no ser "libres" pra elixir.
Por todo isto vexo ao nosso pobo coma extranxeiro na sua propia terra, na que a sua lingua e atacada e posta em segundo plantel, na que non se entende que o ensino sexa nesta lingua, na que aos galegos se nos quer facer esquencer que somos um pobo diferenciado, que somos diferentes dos espanhois e pra facelo atacan o que como dixo castealo fanos seguir sendo galegos, o que nos fai diferentes, - se ainda somos galeg@s e por obra e gracia da lingua- mais ainda asi seguen a dicir que son eles os que non poden elixir... en fin como xa dixen rir por non chorar

sexta-feira, 10 de abril de 2009

O nosso espertar

Cando vai ser o dia que espertaremos, alguns dos que forman parte do nosso pobo, semelhan estar nas verzas, prefiren ir picar a merda cando nos estan a botar milho? por que seguesmos a "dumir nessa longa noite de pedra"? por canto tempo imos permitir que "a galiza sexa extranxeira" non vos esquezades nunca de cal e a nossa fala natural! que non vos laven a cachola con merda propagandistica se supostos bilinguismos e igualdade.. lembrade cal foi a unica lingua imposta ja por 5 seculos... lembrade o cal o pasado do pp... lembrade que o seu presidente fundador era ministro de franco e firmou sentenzas de morte... lembra que o seu presidente honorifico era filho de falanxistas e ficou coma membro das juventudes da falaxe, lembrade e espertade espertade numha galiza que esta a ser governada polo novo franquismo espertade agora e quizais non sera demasiado tarde pra dicir "esperta do teu sono fogar de breogan"

quinta-feira, 9 de abril de 2009

Coas maus manchadas de sangue

Genova 20 de xulio do 2001, o G-8 citase, por outro lado grupos antiglobalizazon mostran o seu descontento por un mundo mal repartido no que cada dia os ricos son mais ricos e os pobres son mais pobres; entre eles estaba Carlo Giuliani, o fillo do conhecido sindicalista. Carlo que tinha 23 anos decide acudir a manifestacion en vez de ir de viaxe a praia como tinha pensado. Nun dos momentos mais tensos e violentos das confrontacios, estando na Piazza Alimonda achase cercando un land rovert, atopa un estintor tirado no chan e ponhendo sobre a testa dirxese cara o carro cando de supeto un carabinieri que se atopaba dentro saca a sua arma e sem pensalo duas veces disparalle na cabeza, despois da marcha a tras co coche e pasanlle por riba duas veces marcha do lugar, agora carlo e estintor no chan atopanse asi mesmos, e atopan tamen a morte.
Este carabinieri, nunca sesentou no banco dos acusados nunca se fixo xuizo algun na sua contra e ata se chegou a dicir que a bala que matou o companheiro carlo foi rebotada por umha parede.
Jean Charles de Menezes era um brasileiro que levaba na inglaterra 3 anos.O 22 de julio do 2005 sae da sua casa a collero autobus, seguramente asustado xa que dias atras uns atentados sacuden londres, despois de baixar do autobus dirixese cara umha proxima estacion de metro detense na entrada pra coller o xornal e prosegue o caminho dentro da estacion so detido polo torno, umha vez pasado o torno chega o vagon, cando de supeto dous policias vestidos de civis agarrano e disparanlle 11 veces na cabeza, facendo uso da politica inglesa de "tirar a matar" umha vez achado o erro baraxaronse mentiras coma o volume da roupa de Jean Charles de Menezes ou o facto de que tivese saltado o torno, mais a realidade e que nin saltou o torno nen levaba roupa de volume esdia, a realidade e que a policia asasinouno a sangue fria
Fai xa uns dias, Ian Tomlinson volvia a casa despois da sua xornada de traballo coma vendedor de periodicos, no seu caminho, atopouse na manifestacion de protesta polo g-20, e foi empurrado por un dos policias e caeu o chan, pouco despois morreria uns metros alo do banco de inglaterra.
Calquera destes tres tenhen umha cousa em comun, foron asasinados a sabgue fria polas "forzas do orde" calquera de eles esta agora e estara por sempre nos nossos corazons, asi coma calquera dos seus asasinos tera por sempre as mans manchadas de sangue; pero estes non son casos illados a cotio as forzas de ocupacion exercen todo tipo de violencia contra os que exercemos o dereito da protesta, cada dia companheiros vascos, catalans ou hirmans galegos sofren torturas nas ruas e nas prisions, e cada dia, no estado coma no resto do mundo isto silenciase, ogalla algun dia rompase ese silenzo, e esses tres homes que tenhen as mans manchadas de sangue paguen o prezo do que fixeron, ogalla algun dia se lles vexa coma o que son, asasinos

sábado, 21 de fevereiro de 2009

Escravos na nossa terra


Fan xa moitos anos desa famosisima frase de castelao a nossa vaca ten o pesebre na galiza e os tetos em madrid, pero as cousas non e que mudaran moito. Non so nos termos economicos a nossa vaca segue a ter os tetos em madrid pero somos nos que a mantemos, despois de tantos anos seguemos a estar a espendas do que madrid di seguemos a teren negado un dereito tan primordial non so a nivel individual senon tamen colectivo coma e o da identidade, despois de tantos anos temos que seguir dicindo a nossa terra non e nossa e a nossa fala, -que e o unico dereito que nos queda como pobo- e atacado "em nome da livertad" polos mal chamados bilinguistas, que non entenden a voz de rosalia a fala galega a se-la primeira para que galiza nom senha extranxeira, despois de tantos anos seguen a dicir que a lingua do estado e tan nossa como a nossa. Foron sem duvida moitos anos tantos que se esquenceron da imposicion do castelan na galiza por parte dos dos que lle roubaron a livertade, foron tantos anos que non se lembran da razon das guerras hirmandinhas e de por quen foron traizoados, pasaros tantos anos diso que non lembran que non eran un exercito senon labregos que se ergueron contra os nobres xa que as condizons eran terriveis, eran coma escravos, escravos na sua terra. Pasaron moitos anos disto pero as cousas non mudaron moito. Poida que desta volta non se ergan os labregos mais a realidade e que as condizons seguen a ser terriveis e que os traidores seguen a ser os mesmos, os mesmos que nos fan escravos, escravos na nossa terra.