jujel
Esta web apoia á iniciativa dun<br/

quarta-feira, 15 de abril de 2009

Rir por non chorar


Em dias coma hoje, nos que vemos coma "os amzons da livertade" exercen a sua democracia, non poido evitar lembrarme de cando era rapaz, eu no e que seja moi velho, nacin no 82, mais ainda asi todos os que sodes desta xerazon, e sodes galego-falantes sentiredes moi preto nas vossas lembranzas sobretodo nestes dias como era a situazon naqueles dias, o que era umha fortisima diglosia feita ate por jente do nosso propio pobo. Esta e a razon pola que en dias coma hoje, volvo a vista atras e torno rir e digo rir por non chorar... quen de vos non escoitou esa famosa frase de hay galleguinho, hablas galleguinho? y no vendras de la aldea verdad? ou que hai desa mitica nos comercios de hay mira si me hablas en gallego no te entiendo eh... enton pasas a meirande parte da tua infancia relegando a tua lingua nai o ambito familiar ou se cadra pra te comunicar coa jente maior por que claro, el gallego es para hablar a las vacas y a los viejos... e non o vas empregar na rua por que no mola... despois vas medrando, empezas a ter as tuas ideas e un dia, atopaste que um fato de jente di, hay no derecho a elegir, somos democraticos no nos impongais nada! e tenho que tornar a rir... por que penso; manda caralho! camado me preguntaron a min si preferia estudar em galego, cando tiven eu a oportunidade de decidir estudar na minha lingua?, e isto sem irnos os primeiros anos, inclusive non fai tanto tempo que tipo de cousas se estudavan em galego?
A verdade rir por non chorar acho que esta jente, perdeu a memoria ja que non se lembran de todo isto... e mais exixen igualdade umha iguladade que pregunto eu, con respeiot a que, xa que a lingua que eles denfenden e a mais protexida e os seus falantes os que tenhen mais dereitos, ademais contan coa maior parte dos xornais na sua lingua asi coma tamen as canles de television, poden tamen facer contratos e entrevistas de traballo na sua lingua cousa que nos temos negada, ainda asi, seguen a dicir que os seus dereitos son atacados e din no ser "libres" pra elixir.
Por todo isto vexo ao nosso pobo coma extranxeiro na sua propia terra, na que a sua lingua e atacada e posta em segundo plantel, na que non se entende que o ensino sexa nesta lingua, na que aos galegos se nos quer facer esquencer que somos um pobo diferenciado, que somos diferentes dos espanhois e pra facelo atacan o que como dixo castealo fanos seguir sendo galegos, o que nos fai diferentes, - se ainda somos galeg@s e por obra e gracia da lingua- mais ainda asi seguen a dicir que son eles os que non poden elixir... en fin como xa dixen rir por non chorar

sexta-feira, 10 de abril de 2009

O nosso espertar

Cando vai ser o dia que espertaremos, alguns dos que forman parte do nosso pobo, semelhan estar nas verzas, prefiren ir picar a merda cando nos estan a botar milho? por que seguesmos a "dumir nessa longa noite de pedra"? por canto tempo imos permitir que "a galiza sexa extranxeira" non vos esquezades nunca de cal e a nossa fala natural! que non vos laven a cachola con merda propagandistica se supostos bilinguismos e igualdade.. lembrade cal foi a unica lingua imposta ja por 5 seculos... lembrade o cal o pasado do pp... lembrade que o seu presidente fundador era ministro de franco e firmou sentenzas de morte... lembra que o seu presidente honorifico era filho de falanxistas e ficou coma membro das juventudes da falaxe, lembrade e espertade espertade numha galiza que esta a ser governada polo novo franquismo espertade agora e quizais non sera demasiado tarde pra dicir "esperta do teu sono fogar de breogan"

quinta-feira, 9 de abril de 2009

Coas maus manchadas de sangue

Genova 20 de xulio do 2001, o G-8 citase, por outro lado grupos antiglobalizazon mostran o seu descontento por un mundo mal repartido no que cada dia os ricos son mais ricos e os pobres son mais pobres; entre eles estaba Carlo Giuliani, o fillo do conhecido sindicalista. Carlo que tinha 23 anos decide acudir a manifestacion en vez de ir de viaxe a praia como tinha pensado. Nun dos momentos mais tensos e violentos das confrontacios, estando na Piazza Alimonda achase cercando un land rovert, atopa un estintor tirado no chan e ponhendo sobre a testa dirxese cara o carro cando de supeto un carabinieri que se atopaba dentro saca a sua arma e sem pensalo duas veces disparalle na cabeza, despois da marcha a tras co coche e pasanlle por riba duas veces marcha do lugar, agora carlo e estintor no chan atopanse asi mesmos, e atopan tamen a morte.
Este carabinieri, nunca sesentou no banco dos acusados nunca se fixo xuizo algun na sua contra e ata se chegou a dicir que a bala que matou o companheiro carlo foi rebotada por umha parede.
Jean Charles de Menezes era um brasileiro que levaba na inglaterra 3 anos.O 22 de julio do 2005 sae da sua casa a collero autobus, seguramente asustado xa que dias atras uns atentados sacuden londres, despois de baixar do autobus dirixese cara umha proxima estacion de metro detense na entrada pra coller o xornal e prosegue o caminho dentro da estacion so detido polo torno, umha vez pasado o torno chega o vagon, cando de supeto dous policias vestidos de civis agarrano e disparanlle 11 veces na cabeza, facendo uso da politica inglesa de "tirar a matar" umha vez achado o erro baraxaronse mentiras coma o volume da roupa de Jean Charles de Menezes ou o facto de que tivese saltado o torno, mais a realidade e que nin saltou o torno nen levaba roupa de volume esdia, a realidade e que a policia asasinouno a sangue fria
Fai xa uns dias, Ian Tomlinson volvia a casa despois da sua xornada de traballo coma vendedor de periodicos, no seu caminho, atopouse na manifestacion de protesta polo g-20, e foi empurrado por un dos policias e caeu o chan, pouco despois morreria uns metros alo do banco de inglaterra.
Calquera destes tres tenhen umha cousa em comun, foron asasinados a sabgue fria polas "forzas do orde" calquera de eles esta agora e estara por sempre nos nossos corazons, asi coma calquera dos seus asasinos tera por sempre as mans manchadas de sangue; pero estes non son casos illados a cotio as forzas de ocupacion exercen todo tipo de violencia contra os que exercemos o dereito da protesta, cada dia companheiros vascos, catalans ou hirmans galegos sofren torturas nas ruas e nas prisions, e cada dia, no estado coma no resto do mundo isto silenciase, ogalla algun dia rompase ese silenzo, e esses tres homes que tenhen as mans manchadas de sangue paguen o prezo do que fixeron, ogalla algun dia se lles vexa coma o que son, asasinos